Γενικός γραμματέας του Πανεπιστημίου Αθηνών από τις 28 Φεβρουαρίου 1929 [1] ως τις 21 Αυγούστου 1954 [2], ανώτερος διοικητικός υπάλληλος του ελληνικού κράτους και κληροδότης του Ιδρύματος. Συμμετέσχε, ως έφεδρος αξιωματικός, στους Βαλκανικούς πολέμους. Στη συνέχεια, υπηρέτησε σε διάφορες διοικητικές και πολιτικές θέσεις: Αρχικά, διετέλεσε διευθυντής της Γενικής Διοικήσεως Θεσσαλονίκης, κατόπιν, Γενικός γραμματέας της ίδιας υπηρεσίας και τέλος από το 1923 και αναπληρωτής του Γενικού Διευθυντού. Χρημάτισε, επιπλέον, υφυπουργός «παρά τω Υπουργικώ Συμβουλίω» στην κυβέρνηση του Θεόδωρου Πάγκαλου (26/6/1925-19/7/1926), θέση την οποία διατήρησε και κατά τη διάρκεια της 1ης κυβέρνησης του Αθανάσιου Ευταξία (18/7/1926-22/8/1926) [3]. Τον Φεβρουάριο του 1954 και λίγους μήνες πριν από την λήξη της θητείας του, ονομάστηκε, τιμητικά, Επίτιμος Γενικός Γραμματέας του Πανεπιστημίου Αθηνών [4]· οι αρχές, άλλωστε, του Ιδρύματος είχαν την ευκαιρία να εκφράσουν και άλλοτε την ευγνωμοσύνη τους για τις διακεκριμένες υπηρεσίες του προς το Πανεπιστήμιο [5].
Με την ιδιόγραφη διαθήκη του, της 25ης Μαΐου 1954, κληροδότησε στη σύζυγό του την επικαρπία εφ’ όρου ζωής της ιδιόκτητης οικίας τους στην Γλυφάδα Αττικής. Μετά τον θάνατό της, όριζε, ότι η Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, θα αποκτούσε την πλήρη κυριότητα του συγκεκριμένου ακινήτου. Από τα εισοδήματα του τελευταίου, για την συντήρηση του οποίου θα όφειλε να φροντίζει η ίδια η Σχολή, θα έπρεπε να απονέμονται υποτροφίες σε φοιτητές της κληρικούς, πρεσβύτερους και διακόνους, διακρινόμενους για το ήθος τους και την επίδοση στις σπουδές τους, «αλλά και αποδεδειγμένως ορθώς και υγιώς περί την ορθόδοξον πίστιν έχοντας», κατά προτίμηση σε όσους κατάγονταν από την γενέτειρά του [6].
Η πρόνοια του διαθέτη, εκπληρώθηκε στις 16 Μαΐου 1985 με τον θάνατο της συζύγου του και το παραπάνω ακίνητο περιήλθε στην κυριότητα του Ιδρύματος. Νωρίτερα, τέλος, στις 9 Ιουνίου 1964, η Πανεπιστημιακή Σύγκλητος τίμησε τον Βασίλειο Α. Μακρή για την προσφορά του με την αναγραφή του ονόματός του στην στήλη των ευεργετών του Ιδρύματος καθώς και με την ανάρτηση της προσωπογραφίας του στο κτήριο «Κωστής Παλαμάς» [7].
[1] Συνεδρία 17η της 28/2/1929, Πρακτικά Συγκλήτου (1928-1929), τόμος 40ος, σσ. 174-175.
[2]«3) Παραίτησις Γενικού Γραμματέως». Συνεδρία Τριακοστή Έκτακτος της 21ης/8/1954, Πρακτικά Συγκλήτου (1953-1954), τόμος 65ος, σσ. 434/8-441/15.
[3] «Πίνακες και Διαγράμματα» στο Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι Πρωθυπουργοί της Ελλάδος 1828-1997, Ι. Σιδέρης, Αθήνα, 1997, σ. 432.
[4] Λήμμα «Μακρής Βασίλειος», ΜΕΕ, τόμος Γ΄ Συμπλήρωμα, σ. 611 και Γρηγορίος Δαφνής, Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων 1923-1940, τόμος α΄, Ίκαρος, Αθήνα, 1955, σ. 321.
[5] Συνεδρία Δεκάτη Έκτη της 9/2/1954, Πρακτικά Συγκλήτου (1953-1954), τόμος 65ος, σσ. 227/6-228/7, «Λογοδοσία των επί της πρυτανείας του κ. Μιχαήλ Δένδια πεπραγμένων, γενομένη εν τη μεγάλη αιθούση κατά την 21ην Ιανουαρίου 1954», Μιχαήλ Α. Δένδια, καθηγητού του Διοικητικού Δικαίου, Πρυτανικοί Λόγοι και Λογοδοσία, Αθήναι, 1954, σ. 37 και Γ. Κουρμούλη (προπρυτάνεως), «Έκθεσις πεπραγμένων για το πα. Έτος 1962-63» στο Επίσημοι Λόγοι εκφωνηθέντες κατά το παν. Έτος 1964-65, Πρυτανεία Κων. Παπαϊωάννου, τόμος Θ΄, σ. 133.
[6]Διαθήκαι και Δωρεαί υπέρ του Εθνικού Πανεπιστημίου από του 1920 μέχρι του 1974, Αθήνα, 1979, σσ. 140-141.
[7] Αρχείο Δ/νσης Κληροδοτημάτων ΕΚΠΑ, τμήμα Α΄, «Φάκελος Μακρή Βασιλείου», αρ. 148, Δημήτρης Παυλόπουλος, Έλενα Κίττα, Άννα-Μαρία Κάντα, Ελευθερία Κέντρου, Ανδρέας Σ. Σαμπατάκος, Γεώργιος Μαστροθεόδωρου και Κωνσταντίνος Νικάκης, Η Συλλογή Προσωπογραφιών του Πανεπιστημίου Αθηνών, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα, 2009, σ. 124. Για τον Βασίλειο Α. Μακρή, βλ. και Ανδρέας Αντωνόπουλος, Χαρίκλεια Μπαλή (έρευνα-σύνταξη), Μιχαήλ Δ. Δερμιτζάκης, Αντιπρύτανης (εποπτεία-συντονισμός Α΄ και Β΄ τόμου), Ευεργέτες και Δωρητές του Πανεπιστημίου Αθηνών Β΄ 1945-1982, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα, 2007, σσ. 51-52 και 105-106.
