Εγγονός του Υδραίου αγωνιστή της Επανάστασης του 1821, Γεώργιου Δοκού († 1826), συμμετείχε και ο ίδιος ενεργά στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας. Το 1829 εστάλη στην Γαλλία από τον Ιωάννη Καποδίστρια για να επιστρέψει τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1833 [1]. Στις 28 Σεπτεμβρίου 1837 (π.η.) [2] διορίστηκε γραμματέας και λογιστής του επιλεγόμενου τότε Βασιλικού Πανεπιστημίου του Όθωνος [3], θέση την οποία διατήρησε για περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες, ως τις 28 Ιουνίου 1879 (π.η.), οπότε τον διαδέχθηκε ο Ιωάννης Σ. Ζωγράφος [4].
Στη συνεδρίαση, μάλιστα της 28ης Ιουνίου 1879, ο τότε Πρύτανης του Ιδρύματος Νικόλαος Μ. Δαμαλάς, αναφερόμενος στην πολυετή και ευδόκιμη υπηρεσία του γηραιού τέως γραμματέα, τόνισε χαρακτηριστικά: «Νομίζω δε περιττόν ν’ αναφέρω τι περί των υπηρεσιών εν τη Πανεπιστημιακή Λειτουργία του από της συστάσεως του Πανεπιστημίου μέχρι τούδε γραμματεύσαντος κ. Γ. Δοκού, διότι αύται εισί μεμαρτυρημέναι και πανθομολογούμεναι υφ’ ολοκλήρου του Πανεπιστημίου, καθότι τεσσαράκοντα και δύω όλα έτη διήνυσεν ακαμάτως εργαζόμενος εν τη πανεπιστημιακή υπηρεσία. Όθεν η Βασιλική Κυβέρνησις αποδίδουσα δικαιοσύνην εις την πολυετή υπηρεσίαν του ανδρός τούτου εξέφρασεν αυτώ την βασιλικήν ευαρέσκιαν, διατηρήσασα τον τιμητικόν βαθμόν του καθηγητού και προάξασα αυτόν εις τον Χρυσούν Σταυρόν του Σωτήρος», για να καταλήξει λέγοντας: «Νομίζω, λοιπόν, είνε δίκαιον και πρέπον και η ακαδημαϊκή Σύγκλητος του Πανεπιστημίου να εκφράση τας ευχαριστίας της προς τον αρχαίον τούτο λειτουργόν του ανωτάτου καθιδρύματος»[5]. Νωρίτερα, είχε διατελέσει πληρεξούσιος Ύδρας κατά την Α΄ Εθνοσυνέλευση (8/8/1843-18/3/1844) [6], όπου με θέρμη υποστήριξε την πρόταση της ακαδημαϊκής Συγκλήτου (Φεβρουάριος 1844) να αντιπροσωπευθεί το Ίδρυμα στη Βουλή και τη Γερουσία, πρόταση που τελικά έγινε αποδεκτή και ίσχυσε μέχρι και την αναθεώρηση του Συντάγματος, κατά τη διάρκεια της Β΄ Εθνοσυνέλευσης (10/12/1862-16/11/1864).
Διετέλεσε, επίσης, βουλευτής της γενέτειράς του, κατά την Α΄ κοινοβουλευτική περίοδο (7/9/1844-14/4/1847) [7]. Η κηδεία του, τέλος, κατόπιν σχετικής απόφασης της Συγκλήτου [8], έγινε με δαπάνες του Πανεπιστημίου.
[1] Γ. Δ. Κορομηλάς, «Δοκός Γκίκας», ΜΕΕ, τόμος Θ΄, σ. 475.
[2]«Σήμερα τη α΄ Οκτωβρίου 1837, περί την 12ην ώραν της μεσημβρίας, συνελθόντων των μελών του Ακαδημαϊκού συμβουλίου εις συνεδρίασιν ανεγνώσθη έγγραφον της επί των Εκκλησιαστικών και της Δ. Εκπαιδεύσεως Γραμματείας, υπ. Αρ. 15593 7βρίου 28 κοινοποιούσης τον διορισμόν του Κ. Γ. Δοκού εις την θέσιν του Γραμματέως και λογιστού του Πανεπιστημίου». Συνεδρίασις ε΄, 1/10/1837, Πρακτικά Συγκλήτου (1837-1842), τόμος 1ος, σ. 2.
[3] Γραμματέας και λογιστής του Νεοπαγούς Ιδρύματος από τις 11 Μαΐου 1837 (π.η.) ως τις 28 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους (π.η.), διετέλεσε ο Δημήτριος Κ. Καβάκος, «[…] ανήρ ικανός, τιμής και εξ αρχής αγωνισάμενος του καλού αγώνος». Συνεδρίασις Α΄, 11/5/1837, ό.π., σ. 1.
[4]«Περί απολύσεως υπό της Κυβερνήσεως του Γραμματέως του Πανεπιστημίου Γκίκα Δοκού και περί του διορισθέντος Ι. Ζωγράφου», «Ακολούθως ο Πρύτανης ανήγγειλεν ότι ο τέως Γραμματεύς του Πανεπιστημίου κ. Γ. Δοκός διά Β. Διατάγματος απηλλάγη των καθηκόντων του […]». Συνεδρία της 28ης/6/1879, Πρακτικά Συγκλήτου (1878-1880), τόμος 12ος, σ. 142.
[5] Στο ίδιο.
[6] «Μητρώο Πληρεξουσίων Α΄ Εθνοσυνελεύσεως (Γ. Σεπτεμβρίου 1843» στο Μητρώο Πληρεξουσίων, Γερουσιαστών και Βουλευτών 1822-1935, Βουλή των Ελλήνων, Διεύθυνση Διοικητικού, Τμήμα Μητρώου Βουλευτών, Αθήνα, 1986, σ. 36.
[7] «Μητρώο Βουλευτών Περιόδων 1844-1862» στο Μητρώο Πληρεξουσίων, Γερουσιαστών και Βουλευτών 1822-1935, ό.π., σ. 48.
[8]«Επίσης ενέκρινε τα εις την κηδείαν του αοιδίμου Γκίκα Δοκού αρχαίου πρώην Γραμματέως και επιτίμου καθηγητού του Πανεπιστημίου δαπανηθείσης δρ 826.20/οο». Συνεδρίασις δεκάτη τετάρτη, 18/7/1888, Πρακτικά Συγκλήτου (1886-1891), τόμος 15ος, σ. 115, ΙΑΕΚΠΑ. Βλ. και Λόγοι Θεόδωρου Αφεντούλη, Πρυτάνεως του Εθνικού Πανεπιστημίου κατά το ακαδημαϊκόν έτος 1887-1888, Αθήνησι, Τυπογραφείον «Παλιγγενεσία» Ιω. Αγγελοπούλου, 1890, σ. 124, όπου αναφέρονται τα εξής: «ΑΠΟΒΙΩΣΕΙΣ […] Ο αρχαίος Γραμματεύς του Πανεπιστημίου και επίτιμος Καθηγητής Γκίκας Δοκός, ούτινος η κηδεία εγένετο δαπάνη του Πανεπιστημίου».
