Τόπος\Χρονολογία γέννησης: Ληξούρι Κεφαλονιάς, 1905
Τόπος\Χρονολογία θανάτου: Αθήνα, 1993
Σπουδές: Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διδάκτωρ του Πανεπιστήμιο των Παρισίων (1932). Τίτλος διδακτορικής διατριβής: «Το Ελληνικό Δεσποτάτο του Μωρέως».
Ενεργός θητεία: 1939-1970
Θέση: Τακτικός Καθηγητής
Γνωστικό Αντικείμενο\Έδρα: Ιστορία του Βυζαντινού Κράτους
Εργογραφία (ενδεικτική): Le Chrysobulle d' Alexis III Comnene, empereur de Trebizonde, en faveur des Venitiens, Les Belles Lettres∙ ΟιΣλάβοιενΕλλάδι. Συμβολαί εις την Ιστορίαν του Μεσαιωνικού Ελληνισμού, Αετός (1945). Η Βυζαντινή Ιδέα και η Ελληνική Επανάστασις. Λόγος εκφωνηθείς εν τη αιθούση των τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών την 25 Μαρτίου 1942 (1946). Η παγκόσμιος ηθική κρίσις και οι πνευματικοί προσανατολισμοί. Λόγος εκφωνηθείς εν τη αιθούση των τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών την 27 Οκτωβρίου 1946. La Grece et les Balcans (1947). Crise monetaire et crise economique a Byzance du XIII au XV siècle (1943). Βυζάντιον. Κράτος και κοινωνία. Ιστορική επισκόπησις (1951). Εισαγωγή εις την Ιστορίαν του Πολιτισμού, τεύχος πρώτον (1952). Η Άλωσις της Κωνσταντινουπόλεως και η Τουρκοκρατία (1954). Βυζαντινά Κείμενα, Επιμέλεια Δ. Α. Ζακυθηνός, Βασική Βιβλιοθήκη, αρ. 3 (1957). Η Τουρκοκρατία. Εισαγωγή εις την Νεωτέραν Ιστορίαν του Ελληνισμού (1957). Η Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος (1962) Δευτέρα έκδοσις επηυξημένη (1965). Βυζαντινή Αυτοκρατορία (324-1071) (1969).
Δημόσια παρουσία: Γραμματέας του Νεοελληνικού Ινστιτούτου της Σορβόννης (1931-32) και Διευθυντής του Ελληνικού Ιδρύματος της Πανεπιστημιακής πόλεως του Παρισιού (1932-35). Τακτικός καθηγητής της Ιστορίας του Βυζαντινού Κράτους στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1939-70) και Κοσμήτοράς της (1956-57). Τακτικός καθηγητής της Ιστορίας της Νεωτέρας Ελλάδος στην Πάντειο Ανώτατη Σχολή Πολιτικών Επιστημών (1951-65) και Πρύτανης της τελευταίας (1962-63). Διευθυντής των Γ.Α.Κ. (1937-46). Αντιπρόεδρος του Βασιλικού Ιδρύματος Ερευνών (1958). Διευθυντής του Κέντρου Βυζαντινών Ερευνών (1958-75). Πρόεδρος της Διεθνούς Ενώσεως Βυζαντινών Σπουδών (1971-76). Πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής της UNESCO (1974). Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών (1974).
Υφυπουργός Τύπου και Διαφωτίσεως στην κυβέρνηση του Π. Βούλγαρη (8\4-11\8\1945). Υπουργός Προεδρίας στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Ιω. Παρασκευόπουλου (3\12\1963-19\2\1964) και Βουλευτής Επικρατείας με τη Νέα Δημοκρατία (17\11\1974-22\10\1977) [1].
[1] Λήμμα, «Ζακυθηνός Διονύσιος» στο Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου, τόμος 8, Έκδοσις της Εγκυκλοπαιδικής Επιθεωρήσεως Ήλιος, Αθήναι χ.χ., σ. 639, Δημοσθένης Κούκουνας, Οι Έλληνες Πολιτικοί. Ιστορικό Βιογραφικό Λεξικό, τόμος β΄ 1926-1949, Μέτρον, Αθήνα 1999, σσ. 68-69 και 217 και Βούλα Κόντη, «Εργογραφία Διονύσιου Α. Ζακυνθινού» στο www.researchgate.net (4\3\2019).
