Τόπος\Χρονολογία γέννησης: Στενήμαχος Βόρειας Θράκης\ Assenovgrad Βουλγαρίας, 1857
Tόπος\Χρονολογία θανάτου: Αθήνα, 1934
Σπουδές: I.Εγκύκλιες: Στενήμαχος, Φιλιππούπολη, Αθήνα. II.Πανεπιστημιακές: Πτυχιούχος Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Φιλολογία και Ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Ιένας (1880).
Ενεργός θητεία: 1904-1924
Θέση: Τακτικός καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1904-24). Τακτικός Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1926). Ομότιμος Καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1925).
Γνωστικό Αντικείμενο\Έδρα: Αρχαία Τέχνη και Επιγραφική
Εργογραφία (ενδεικτική): Μυκήναι και Μυκηναϊκός πολιτισμός (1893. The Mycenaean Age: a Study of the Monuments and Culture of Pre-Homeric Greece, (1897). Κυκλαδικά (1898-99). Η Ακρόπολις των Αθηνών (Αθήνα 1900). Αι προΐστορικαί Ακροπόλεις Διµηνίου και Σέσκλου (1908). Ιστορία της αρχαίας ελληνικής τέχνης (1928).
Μαθήματα: Ιστορία της Ελληνικής Τέχνης από των αρχαιοτάτων χρόνων (1904-08), Φροντιστήριον Αρχαιολογικόν (1904-10, 1916-19, 1921-22), Ιστορία της Ελληνικής Τέχνης από της Ομηρικής εποχής (1908-09), Ιστορία της Ελληνικής Τέχνης από του πέμπτου αιώνος (1909-10), Ιστορία της Τέχνης (1913-14, 1916-19, 1921-22, 1923-26), Φροντιστήριον (1913-14), Επιγραφική (1918-19), Ασκήσεις φροντιστηριακαί (1923-24).
Δημόσια παρουσία: Καθηγητής στα Ζαρίφεια Διδασκαλεία της Φιλιππούπολης (1881-82). Διορισμός του στην Αρχαιολογική Υπηρεσία (1883-1904). Σύμβουλος (1896-1909, 1918-20 και 1924-26) και Γραμματέας (1909-11) της Αρχαιολογικής Εταιρείας. Έφορος Αρχαιοτήτων της Αρχαιολογικής Εταιρείας (1882) και της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας σε Άρτα-Αιτωλοακαρνανία και Ακρόπολη (1883-1904).
Συστηματικός ανασκαφέας (Ολυμπιείο [1882], Βοιωτία-Σαλαμίνα [1884], Ερέτρεια [1886 και 1891], Μυκήνες [1886] συνεχίζοντας το έργο του H. Schliemann, Τανάγρα [1887], Λακωνία [1890], Αμοργός-Πάρος-Αντίπαρος-Δεσποτικό-Σύρος-Σίφνος [1894-98], Μαρμαριανή Θεσσαλίας [1899], Βόλος [1901], Σέσκλο [1901-03] και Δημήνι [1903], ο Χρ. Τσούντας οργάνωσε τη συστηματική αποκάλυψη τριών πολιτισμών: του Μυκηναϊκού, του Κυκλαδικού και της Νεολιθικής στην Θεσσαλία και θεωρείται ως ο θεμελιωτής της Προϊστορικής Αρχαιολογίας στην Ελλάδα.
Τακτικός Καθηγητής της Αρχαίας Τέχνης και Επιγραφικής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1904-25). Κοσμήτορας της παραπάνω Σχολής (1906-07). Καθηγητής στο νεοπαγές τότε Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1926) και Πρόεδρος (Πρύτανης) του Ιδρύματος (β΄ περίοδος: 1926-27).
Αριστίνδην Μέλος (1926) της Ακαδημίας Αθηνών. Επίτιμο Μέλος της Society for the Promotion of Hellenic Studies του Λονδίνου.
Το 1941 εκδόθηκε προς τιμή του από το περιοδικό «Αρχείον Θρακικού και Λαογραφικού Θησαυρού» ο τόμος Επιτύμβιον Χρήστου Τσούντα[1].
[1] Λήμμα, «Τσούντας Χρήστος» στο Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου, τόμος 17, Έκδοσις της Εγκυκλοπαιδικής Επιθεωρήσεως Ήλιος, Αθήνα χ.χ., σ. 932, Δημοσθένης Κούκουνας-Νατάσα Κούκουνα (διεύθυνση σύνταξης), «Τσούντας Χρήστος», Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια του Νεώτερου Ελληνισμού (1830-2010), Αρχεία Ελληνικής Βιβλιογραφίας, Τρίτος Τόμος, Μέτρον, Αθήνα 2011, σσ. 529-30, Σταυρούλα Μασουρίδη, «Βιογραφίες. Χρήστος Τσούντας 1857-1934. Ερευνητικό, δημιουργικό και πειθαρχημένο πνεύμα», Θέματα Αρχαιολογίας, τ.1.1, Ιανουάριος-Απρίλιος 2017, σσ. 148-49, Γεώργιος Μπακαλάκης, «Ο Χρήστος Τσούντας (1857-1934)», Ο Μέντωρ, τόμος 18, τεύχος 74-75, [Αθήνα], 2005, σσ. 119-128 και Στοιχεία βάσης δεδομένων με το σύνολο των μαθημάτων που διδάχθηκαν στο Φιλολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1837-1932), Εργαστήριο Ιστορικής Έρευνας και Τεκμηρίωσης, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Φιλοσοφική Σχολή ΕΚΠΑ.
