Τόπος\Χρονολογία γέννησης: Σιδηρόκαστρο Σερρών, 1852
Χρονολογία θανάτου: Αθήνα, 1941
Σπουδές: Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Μονάχου. Περαιτέρω ιστορικές σπουδές στα Πανεπιστήμια της Βιέννης και της Βασιλείας.
Ενεργός θητεία: 1912-1924 και 1926-1927
Θέση: Τακτικός Καθηγητής
Γνωστικό Αντικείμενο\Έδρα: Ιστορία των Μέσων και Νεωτέρων Χρόνων
Εργογραφία (ενδεικτική): Ο Μέγας Αλέξανδρος: μετά χάρτου και εικόνων (1894). Η οργάνωσις της ανωτέρας εκπαιδεύσεως ρν Ελλάδι και εν ταις ελληνικαίς χώραις εν Τουρκία (1897). Ιστορία των αρχαίων ανατολικών λαών και της Ελλάδος μέχρι της υποταγής αυτής εις τους Ρωμαίους (1894). Π. Καρολίδης, ο διαμαρτυρόμενος Καππαδόκης (1894). Περί της τοπογραφίας των αρχαίων Θηβών (1900). Ο Μένανδρος και η αρχαία κωμωδία (1909). Χρονολογίαι της Παγκοσμίου Ιστορίας κατά το εγχειρίδιον του Karl Ploetz,Μέρος Δεύτερον, Μεσαιωνική και Νέα Ιστορία (1909 (β΄ έκδ.: 1925). Ιστορία της Βυζαντινής Λογοτεχνίας του Karl Krumbacher (μετάφραση, 3 τόμοι\1897-19).00 Χώραι και λαοί της Ευρώπης (1910). Η Ακρόπολις και το Μουσείον Αυτής (1911). Lapoesiareligiosagrecamedioevale (1919).
Μαθήματα: Ασκήσεις φροντιστηριακαί (1913-14, 1916-19, 1923-24), Γενική Ιστορία (1913-14, 1916-19), Ιστορία του πολιτισμού της ανθρωπότητος (1913-14), Ιστορία του πολιτισμού της ανθρωπότητος, Αραβικός πολιτισμός (1916-18), Τα σπουδαιότατα εκ της Ιστορίας της Ευρώπης από των σταυροφοριών (1916-17), Ιστορία του πολιτισμού της ανθρωπότητος κατά τον μέσον αιώναν (1918-19), Ιστορία του μέσου αιώνος κεφαλαιωδώς (διά τους δευτεροετείς) (1923-24), Ιστορία των νεωτέρων χρόνων από τις θρησκευτικές Μεταρρυθμίσεις (1923-24).
Δημόσια παρουσία: Καθηγητής στο Ελληνικό Γυμνάσιο Οδησσού, στην Φιλιππούπολη, στα Ιωάννινα (Ζωσιμαία Σχολή) και στην Αθήνα. Από το 1896 στην Αρχαιολογική Υπηρεσία-Αντιπρόεδρός της (1918-20)-, διενήργησε πλήθος ανασκαφών σε διάφορα μέρη της Ελλάδος (Θέρμο Αιτωλίας, Θήβα, Χαιρώνεια, Δωδώνη, Δίον Πιερίας, Λοκρίδα, Φωκίδα, Μαραθώνας κ.α.). Έφορος Ακροπόλεως. Τακτικός συνεργάτης της εφ. «Εφημερίς» του Α. Κορομηλά (1892-96) και περιοδικών, όπως η «Νέα Εστία».
Μέλος της εν Αθήναις Επιστημονικής Εταιρείας, όπως και της Εθνικής Εταιρείας (1897), συμμετείχε από κοινού με τον στρατιωτικό Π. Δαγκλή στην αποστολή αντάρτικων ομάδων στην υπό οθωμανική διοίκηση Ήπειρο.
Μετέφρασε στη δημοτική γλώσσα την Ορέστεια του Αισχύλου, ενέργεια που κατέστη η αφορμή της έκρηξης έντονων επεισοδίων, γνωστών ως Ορεστειακά (1903).
Τακτικός καθηγητής της Ιστορίας των Μέσων και Νεωτέρων Χρόνων στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1912-24) και Κοσμήτορας της παραπάνω Σχολής (1917-18).
Ιδρυτικό Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (1926) και Καθηγητής (1926-27) στο νεοσύστατο τότε Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Πρώτος Πρύτανής του Ιδρύματος (1927-28), ο Γεώργιος Σωτηριάδης διετέλεσε μέλος επιτροπής για την έγκριση διδακτικών βιβλίων [1].
[1] Λήμμα, «Σωτηριάδης Γεώργιος», στη Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος ΚΒ', Εκδοτικός Οργανισμός Ο Φοίνιξ, Αθήναι χ.χ., σ. 730, Δημοσθένης Κούκουνας-Νατάσα Κούκουνα (διεύθυνση σύνταξης), «Σωτηριάδης Γεώργιος», Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια του Νεώτερου Ελληνισμού (1830-2010), Αρχεία Ελληνικής Βιβλιογραφίας, Τρίτος Τόμος, Μέτρον, Αθήνα 2011, σ. 428 και «Παράρτημα: Τα Μαθήματα στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1837-1932) στο Βαγγέλης Δ. Καραμανωλάκης, Η Συγκρότηση της Ιστορικής Επιστήμης και η Διδασκαλία της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1837-1932), Ιστορικό Αρχείο Ελληνικής Νεολαίας Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς 42, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών ΕΙΕ, Αθήνα 2006, σσ. 434-36.
