Tόπος\Χρονολογία γέννησης: Σαλαμίνα, 1907
Τόπος\Χρονολογία θανάτου: Αθήνα, 1995
Σπουδές: Πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1929). Μεταπτυχιακά στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Μονάχου. Διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Μονάχου (1965). Τίτλος διατριβής: «Die Passion und Bestattung Christi in Byzanz. Der Ritus-das Band\Το πάθος και η Ταφή του Χριστού. Λειτουργία και Εικόνα».
Ενεργός θητεία: 1966-1968
Θέση: Τακτικός Καθηγητής. Ομότιμος Καθηγητής (1974).
Γνωστικό Αντικείμενο\Έδρα: Βυζαντινή Αρχαιολογία
Εργογραφία (ενδεικτική): Η θάλασσα των εκκλησιών (1952). Κατάλογος χειρογράφων του Βυζαντινού Μουσείου Αθηνών (1955). Πρωτοχριστιανική Κόρινθος (1957). Πρωτοχριστιανικά Μνημεία της Ελλάδας (1977). Η Παλαιοχριστιανική Νοτιοανατολική Αττική (1986). Συναγωγή μελετών βυζαντινής αρχαιολογίας (2 τόμοι, 1988).
Μαθήματα: Ιστορία της Βυζαντινής Τέχνης (1966-67), Παλαιοχριστιανική και Πρωτοβυζαντινή Αρχιτεκτονική, 4ος-8ος αιώνας (1966-67), Τοιχογραφίαι της εποχής των Κομνηνών (1966-67), Φροντιστήριον: Μεσαιωνικά Μνημεία και Μουσεία Μεσαιωνικής Τέχνης εν Αθήναις (1966-67), Ιστορία της Παλαιοχριστιανικής Τέχνης (1967-68), Ιστορία της Βυζαντινής Τέχνης από του Ιουστινιανού και εξής (1967-68), Φροντιστήριον ζωγραφικής εποχής Παλαιολόγων (1967-68).
Δημόσια παρουσία: Φύλακας, Γραμματέας και Επιμελητής Αρχαιοτήτων (1933-39) στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών. Τοποθέτησή του στην Α΄ Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων με έδρα την Αθήνα (1939;-1943). Προϊστάμενος της Γ΄ Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων με έδρα την Παλαιά Κόρινθο (1944-47 και 1952-60).
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής (1941-44) εντάσσεται στις τάξεις του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου\ΕΑΜ. Μέλος της Πανελλήνιας Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης\ΠΕΕΑ (1943), ένταξη που του στοίχισε-μεταπολεμικά (1947-51)-την απόλυσή του από την Αρχαιολογική Υπηρεσία.
Μετάβασή του-κατόπιν εκπαιδευτικής άδειας-στο Μόναχο (1960-65), όπου και έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα.
Τακτικός Καθηγητής Βυζαντινής Αρχαιολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1966). Απόλυσή του από το δικτατορικό καθεστώς (Ιανουάριος 1968). Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου (1986).
Ανέπτυξε πλούσιο ανασκαφικό έργο (Γλυκύ Θεσπρωτίας, Λέχαιο Κορινθίας [1956-66]-όπου ανακάλυψε την βασιλική του Λέχαιου, Αρχαία Κόρινθος, Κράνειο Κορινθίας, Μεθώνη, Αττική κ.α.).
Μέλος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας. Συνεργάτης της Ηθικής και Θρησκευτικής Εγκυκλοπαίδειας. Τιμήθηκε με το βραβείο GottfriedvonHerder (1986) [1].
[1] Γκράτζιου, Ό. (1999). Δημήτριος Ι. Πάλλας (5 Ιανουαρίου 1907 - 11 Μαΐου 1995). Εργογραφία του Δ. Ι. Πάλλα.. Δελτίον της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας, 20, σσ. 11-15. doi:http://dx.doi.org/10.12681/dchae.1185 (22/3/2019) και Δημοσθένης Κούκουνας-Νατάσα Κούκουνα (διεύθυνση σύνταξης), «Πάλλας Δημήτριος», Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια του Νεώτερου Ελληνισμού (1830-2010), Αρχεία Ελληνικής Βιβλιογραφίας, Τρίτος Τόμος, Μέτρον, Αθήνα 2011, σ. 19.
