Τόπος\Χρονολογία γέννησης: Βλάστη Κοζάνης, 1870
Τόπος\Χρονολογία θανάτου: Αθήνα, 1960
Σπουδές: Πτυχιούχος Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αρχαιολογία στα Πανεπιστήμια Βιέννης, Μονάχου, Βερολίνου και Παρισίων.
Ενεργός θητεία: 1924-1938
Θέση: τακτικός καθηγητής
Γνωστικό Αντικείμενο\Έδρα: Δημόσιος και Ιδιωτικός βίος των Αρχαίων Ελλήνων
Εργογραφία (ενδεικτική): Επίτομος ιστορία του Φιλίππου, Μακεδονία και Μακεδόνες, Κουτσόβλαχοι, Θηβαϊκά (1917). Τοπογραφία των Δελφών (1917). Η εθνική μας μουσική και οι χοροί (1925). Το Αρχαίον Όνομα του Σαρανταπόρου (1932). Οι βάρβαροι Μακεδόνες του Δημοσθένους (Επιτροπή εκδόσεων καταλοίπων Σπυρίδωνος Λάμπρου, Αθήνα 1935). Οδηγός των Δελφών (1935). Έρευναι και Περίοδοι του Αρχαίου Πολιτισμού εν Δυτική Μακεδονία (1937). Οι βόρειοι Έλληνες και το Εικοσιένα (1938). Περί της Φυλετικής Καταγωγής των Αρχαίων Μακεδόνων (1941). Οι Έλληνες και οι Βόρειοι Γείτονες (1945)∙ Μακεδονικά (1950). Σχολεία τής Τουρκοκρατούμενης Καστοριάς (1953).
Μαθήματα: Βίος των Αρχαίων Ελλήνων (1924-1925, 1928-1932), Διαμόρφωσις των Ελληνικών Πολιτειών (1925-1938), Τοπογραφία Αθηνών (1925-1929, 1930-1932), Φροντιστήριον (1925-1932, 1933-1936), Πολιτεία Λακεδαιμονίων (1926-1935), Πολιτεία Αθηναίων (1928-1931, 1932-1938), Πολιτικά του Αριστοτέλους και επιγραφάς αρχαίας κατ’ εκλογήν (1935-1938), Πολιτεία Λακεδαιμονίων και Κρητών (1936-1938), Φροντιστήριον (1935-1936).
Δημόσια παρουσία: Το 1902 εισήλθε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία. Έφορος Αρχαιοτήτων σε Στερεά Ελλάδα, Πελοπόννησο, Δήλο, Βοιωτία, και Αττική. Διενήργησε πλήθος ανασκαφών σε Δελφούς, Θήβα, Καστοριά, όπου ανακάλυψε τον λιμναίο οικισμό του Δισπηλιού. Μετά τον διορισμό του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στη Διεθνή Ένωση των Ακαδημιών και στο Βυζαντινολογικό Συνέδριο του Βελιγραδίου. Συνεργάτης του Νομισματικού Μουσείου Αθηνών.
Βοηθός Νομισματογνώμων στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1932-33). Μέλος (1926) και Πρόεδρος (1938) της Ακαδημίας Αθηνών. Διευθυντής Αρχαιοτήτων (1941-1944). Συμμετείχε τέλος στη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (29/7-11/10/1946) ως μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας [1].
[1] Λήμμα, «Κεραμόπουλος Αντώνιος», στη Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος ΙΔ΄, Εκδοτικός Οργανισμός Ο Φοίνιξ, ΕΠΕ, Αθήναι χ.χ., σ. 232, λήμμα, «Κεραμόπουλος Αντώνιος», στο Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου, τόμος 10, Έκδοσις της Εγκυκλοπαιδικής Επιθεωρήσεως Ήλιος, Αθήναι χ.χ., σ. 603 και Στοιχεία βάσης δεδομένων με το σύνολο των μαθημάτων που διδάχθηκαν στο Φιλολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1837-1932), Εργαστήριο Ιστορικής Έρευνας και Τεκμηρίωσης, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Φιλοσοφική Σχολή ΕΚΠΑ.
