Τόπος\Χρονολογία Γέννησης: Θεσπιές Θηβών, 1922
Τόπος\Χρονολογία Θανάτου: Αθήνα, 2016
Σπουδές: Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1948). Μεταπτυχιακά-Ιστορία της Αρχαίας και Νεότερης Τέχνης, Τέχνη του Σινοϊαπωνικού κόσμου, Αρχαία Ιστορία, Φιλολογία, Φιλοσοφία-στο Πανεπιστήμιο της Βόννης ως υπότροφος της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (DAAD\1957-59). Διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Βόννης (1959). Τίτλος διδακτορικής διατριβής: «Potnia Theron».
Ενεργός θητεία: 1979-1989
Θέση: Τακτικός Καθηγητής
Γνωστικό Αντικείμενο\Έδρα: Ιστορία της Μεσαιωνικής και Νεωτέρας Ευρωπαϊκής Τέχνης πλην της Βυζαντινής
Εργογραφία (ενδεικτική): Αρχαία Σπάρτη (1960). Από την επιφάνεια στο βάθος (1961). Γιάννης Σπυρόπουλος (1962). Ιταλική Ζωγραφική του 16ου αιώνα (2 τόμοι, 1971-72). Πολιτισμός και Ιστορία (1971). Ζωγραφική του 20ου αιώνα (3 τόμοι, 1971-81). Ευρωπαϊκή Ζωγραφική του 17ου αιώνα (1973). Θεωρία και ιστορία της νεώτερης τέχνης (1973). Ευρωπαϊκή Ζωγραφική του 15ου αιώνα (1975). Ελληνική ζωγραφική (1981). Ελληνική γλυπτική (1982). Εισαγωγή στην τέχνη (2 τόμοι, 1987-88). Νεοελληνική χαρακτική (1989). Αγροτική Ζωή στην τέχνη (1989). Το ορεινό τοπίο στην ελληνική ζωγραφική (1991). Η θάλασσα στην ελληνική ζωγραφική, 19ος-20ος αιώνας (1992). Εθνική Πινακοθήκη-Ελληνική ζωγραφική, 19ος-20ος αιώνας (1992). Γιάννης Μόραλης (1993). Χριστόφορος Σάββα (1993). Η ζωγραφική του Αδαμάντιου Διαμαντή (1994). Η Ιταλική ζωγραφική του ιδ΄ και ιε΄ αιώνα (1995). Ελληνική ζωγραφική στον 20ό αιώνα (2 τόμοι, 2001). Ο Μύθος του Προμηθέα και ο ζωγραφικός διάκοσμος της Ακαδημίας Αθηνών (2003). Περικλής και Εφιάλτης Τυραννοκτόνοι. Οι ανδριάντες του Ριάτσε (ελληνικά και αγγλικά, 2004). Η Ζωοφόρος των Προπυλαίων του Πανεπιστημίου Αθηνών (2005). Παραλειπόμενα (2008).
Μαθήματα: Ιταλική Ζωγραφική τον 16ο αιώνα-Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Ραφαήλ, Μιχαήλ Άγγελος (1979-89), Ιταλική Ζωγραφική τον 17ο αιώνα-Μπαρόκ (1979-89), Ιταλική Ζωγραφική τον 19ο αιώνα (1979-89), Η ζωγραφική τον 20ο αιώνα (1979-89), Ελληνική ζωγραφική και γλυπτική 19ος-20ος αιώνας (1979-89), Ευρωπαϊκή Τέχνη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1986-87).
Δημόσια Παρουσία: Επιμελητής Αρχαιοτήτων Βοιωτίας-Ευβοίας (1950-65). Προϊστάμενος της Γ΄ Αρχαιολογικής Περιφέρειας Βοιωτίας-Θηβών, εργαζόμενος στα μουσεία Θηβών και Χαιρώνειας και στις συλλογές Τανάγρας, Ορχομενού και Λιβαδειάς (1951-56). Επιμελητής και Έφορος Αρχαιοτήτων Λακωνίας-Αρκαδίας (1955-57), όπου διεξήγαγε σειρά σωστικών ανασκαφών (Σπάρτη, Μονεμβασιά, Αμύκλες).
Εταίρος της Αρχαιολογικής Εταιρείας (1952). Συνεργάτης των εφ. «Η Καθημερινή» και «Σπαρτιατικά Νέα» (1955-57).
Μέλος της Διεθνούς Ενώσεως Τεχνοκριτών (AICA), της Εταιρείας Ελλήνων Τεχνοκριτών, της Εταιρείας Ελλήνων Ιστορικών της Τέχνης και του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου του Βερολίνου. Μόνιμος καθηγητής στην αρχικά έκτακτη και από το 1973 τακτική έδρα Ιστορίας της Μεσαιωνικής και Νεωτέρας Τέχνης της Δύσεως στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1965-79). Καθηγητής στη Σχολή Διδασκαλίας της Ιστορίας της Τέχνης της Αρχαιολογικής Εταιρείας (1989 κ.ε.). Τακτικό Μέλος (1991-2016) και Επόπτης Γραφείου Έρευνας Νεοελληνικής Τέχνης της Ακαδημίας Αθηνών.
Το 2006 ο Τομέας Ιστορίας της Τέχνης του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης εξέδωσε-προς τιμή του-αφιερωματικό τόμο με κείμενα παλαιότερων και νεότερων μαθητών του (Χρύσανθος Χρήστου,αφιέρωμα) [1].
[1] Δημήτρης Παυλόπουλος, «Μνήμη Χρύσανθου Χρήστου», Παρουσία, περίοδος Β΄, τόμος Α΄ (ΚΑ΄), (2017-2018), Σύλλογος Διδακτικού Προσωπικού Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Ηρόδοτος, Αθήνα 2019, σσ. 323-326, ο ίδιος, «Χρύσανθος Χρήστου (29.12.1922-25.1.2016)», Φιλολογική, τεύχος 134, Ιανουάριος-Φεβρουάριος-Μάρτιος 2016, σσ. 78-79, ο ίδιος, «Χρύσανθος Α. Χρήστου, 29.12.1922-25.1.2016», Συλλογές, τεύχος 368, Μάρτιος 2016, σσ. 288-89 και Δημοσθένης Κούκουνας-Νατάσα Κούκουνα (διεύθυνση σύνταξης), «Χρήστου Χρύσανθος», Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια του Νεώτερου Ελληνισμού (1830-2010), Αρχεία Ελληνικής Βιβλιογραφίας, Τρίτος Τόμος, Μέτρον, Αθήνα 2011, σ. 643.
