Tόπος\Χρονολογία Γέννησης: Αθήνα, 1875
Τόπος\Χρονολογία Θανάτου: Αθήνα, 1937
Σπουδές: Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διδάκτωρ της École Normale Supérieure, Παρίσι. Τίτλος διδακτορικής διατριβής: «Τοπογραφία της εν Σαλαμίνι Ναυμαχίας».
Ενεργός Θητεία: 1912-1937
Θέση: Τακτικός Καθηγητής
Γνωστικό Αντικείμενο\Έδρα: Βυζαντινή Τέχνη και Βυζαντινή Αρχαιολογία
Εργογραφία (ενδεικτική): Τοπογραφία της εν Σαλαμίνει Ναυμαχίας∙ Imperios et Margarona, La legende de l' oiseau ravisseur. Πραγματεία περί της «Αγνείας πείρας της Θεοτόκου». Σπουδή περί των «Χρονικών του Μωρέα» (περ. Δελτίον, 1906). Αι παραδόσεις εν τη χριστιανική εικονογραφία. Αγνείας πείρα (περ. Λαογραφία, 1910). Βυζαντινή Θεσσαλονίκη (1914).
Μαθήματα: Ιστορία της βυζαντινής τέχνης (1913-14, 1916-19, 1923-32, 1935-38), Πολιτισμός και Δημόσιος Βίος των Βυζαντινών (1913-14, 1916-19), Φροντιστήριον Αρχαιολογικόν (1913-14, 1916-19, 1921-22), Ασκήσεις φροντιστηριακαί (1921-24), Περί Κωνσταντινουπόλεως, Ιστορία και Μνημειακή Τοπογραφία (1921-24), Φροντιστήριον Γενικόν: Περί Βιβλιοθηκών, Χειρογράφων, Μουσείων κ.λπ. (1925-26), Φροντιστήριον Ειδικόν: Θέματα Προς Έρευναν (1925-27), Φροντιστήριον Γενικόν: Περί Πηγών και Βοηθημάτων (1926-27), Φροντιστήριον Γενικόν και Ειδικόν (1927-29), Αι Βυζαντιναί Πόλεις και ο Βίος εν Αυταίς (1928-30), Αρχαί της Βυζαντινής Τέχνης (1929-30), Ασκήσεις και Φροντιστήριον Γενικόν και Ειδικόν (1929-30), Βυζαντινός Πολιτισμός (1930-31, 1933-35), Φροντιστήριον (1930-36), Κωνσταντινούπολις (Τοπογραφία, Διοίκησις, Κοινωνικός Βίος) (1931-32), Η Βυζαντινή Τέχνη επί των Παλαιολόγων: Αναγέννησις (1932-33), Βυζαντινή Τέχνη (1933-35), Φροντιστήριον Γενικόν (1933-34), Φροντιστήριον Ειδικόν (1933-34), Επισκέψεις εις τα Μουσεία (1935-36), Ιστορία και Τέχνη του Μυστρά (1936-38).
Δημόσια Παρουσία: Η συγγραφική του παρουσία υπήρξε έντονη ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια (βλ. το έργο, Τοπογραφία της εν Σαλαμίνι Ναυμαχίας, επεξεργασμένη μορφή του οποίου αποτέλεσε η διδακτορική του διατριβή). Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του μετέβη στο Άγιο Όρος με τον Σπυρίδωνα Λάμπρο όπου συνέταξαν τον κατάλογο των χειρογράφων των Μονών. Πραγματοποίησε έρευνες στις βιβλιοθήκες της Μόσχας, της Αγίας Πετρούπολης, της École Normale Supérieure. Έφορος Αρχαιοτήτων του Χριστιανικού και του Μεσαιωνικού Ελληνισμού (1908).
Σύμβουλος της Αρχαιολογικής Εταιρείας και διευθυντής του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου (1914-23). Kοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1918-19 και 1927-28). Η πλούσια εργογραφία του αφορά στη Βυζαντινή Ιστορία, τα αρχαία και μεσαιωνικά μυθιστορήματα, τη Βυζαντινή Αρχαιολογία και τη Λαογραφία [1].
[1] Σ. Γεδεών, «Αδαμαντίου Αδαμάντιος», στη Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, Τόμος Α', Εκδοτικός Οργανισμός Ο Φοίνιξ ΕΠΕ, Αθήναι χ.χ, σ. 541, Ε.Π. Φωτιάδης, «Αδαμαντίου Αδαμάντιος» στο Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου, Τόμος 1, Έκδοσις Εγκυκλοπαιδικής Επιθεωρήσεως Ήλιος, Αθήναι χ.χ., σσ. 413-414 και Στοιχεία βάσης δεδομένων με το σύνολο των μαθημάτων που διδάχθηκαν στο Φιλολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1837-1932), Εργαστήριο Ιστορικής Έρευνας και Τεκμηρίωσης, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Φιλοσοφική Σχολή ΕΚΠΑ.
